با ان دو چشم زیبا عاشقم کردی، دلم را ربودی،اشک را هر شب مهمان چشمانم کردی،

اما چرا الان که باید  اشک را از چشمانم دور کنی......

چرا الان که باید  دستانت را در دستانم قرار دهی تا گرمای وجودت سرمای زندگی را از یادم ببرد....

و هزاران چرا های دیگر را که میتوانستی با یک کلمه ی  دوستت دارم پاسخ دهی ...

چرا ؟چرا؟نیامدی تا این تنهایی به اتمام برسه ....

چرا به جای دوستت دارم گفتی  بچه ای عاشقی به بچه ها نمیاد.....

اما من سکوت میکنم و حرفی بر زبان نمیاورم چون این زبان قاصر است از رساندن واقعی مفهوم عشق

در خود میریزم شاید روزی برسد دلم به جای زبانم لب به سخن بگشاید و به تو ثابت کند که عاشقی بچه بودن نیست بلکه عاشقی یعنی یک کلمه :

دوستت دارم

از ته دل.